De aanpak van pijnklachten als gevolg van zenuwbeschadiging is gericht op meerdere mogelijkheden van behandeling
- Pijnmedicatie wordt veel gebruikt. Hierbij geldt wel dat slechts in minder dan 50% van de mensen een pijnreductie van meer dan 50% verkregen wordt. Hiervoor worden medicijnen gebruikt die ontwikkeld zijn tegen depressie (amitriptyline, nortriptyline) of epilepsie (carbamazepine, gabapentine, pregabaline) maar waarbij bleek dat ze in lagere dosering ook zenuwpijnen verminderen. Gewone pijnstillers zoals paracetamol of ibuprofen helpen niet voor zenuwpijnen.
- Lokale behandeling is mogelijk door zalf (bv lidocaine of capsaicine) toe te passen op de pijnlijke plekken. Een andere lokale behandeling is het gebruik van TENS, transcutane elektrische neurostimulatie. Daarvoor draagt iemand een apparaatje met elektrodes op de huid die zwakke prikkels afgeven om de pijn te compenseren of spieren te helpen ontspannen.
- Bij een adequate behandeling van pijn moet ook aandacht zijn voor mogelijke angsten, stemmingsproblemen en sociale problemen, aangezien dit ook een effect kan hebben op de ervaring van pijn. Een revalidatieteam kan mensen begeleiden in het leren omgaan met pijn, bijvoorbeeld door het inzetten van psychologische hulp of maatschappelijk werk.
- Mochten deze behandelingen onvoldoende effect hebben, dan kan verder gevorderde pijnbehandeling worden voorgeschreven en begeleid door een arts met uitgebreide ervaring met deze pijnbehandelingen. Vaak is de anesthesist van het pijnteam de arts die dit proces begeleidt. De huisarts of neuroloog kan u verwijzen naar het pijnteam als meer gevorderde pijnbehandeling nodig is.